Το μονόπετρο δαχτυλίδι έχει πλέον χαρακτηριστεί ως σύμβολο αρραβώνα και δέσμευσης. Κατασκευασμένο συνήθως από χρυσό ή πλατίνα και στολισμένο με μία πολύτιμη ή συνθετική πέτρα, το μονόπετρο έγινε το απαραίτητο αξεσουάρ μιας ρομαντικής πρότασης γάμου. Ήταν όμως πάντα έτσι;
Τα πρώτα δαχτυλίδια αρραβώνων χωρίς πέτρες πιθανότατα υπήρξαν στην αρχαία Αίγυπτο. Ο κύκλος του δαχτυλιδιού συμβόλιζε την αιωνιότητα και έτσι την αιώνια φύση της δέσμευσης. Στο τέταρτο δάχτυλο του αριστερού χεριού στο οποίο συνήθιζαν να φορούν το δαχτυλίδι θεωρείτο (λανθασμένα τελικά όπως μας επιβεβαιώνει η βιολογία) ότι καταλήγει μια φλέβα που ξεκινάει από την καρδιά –η επονομαζόμενη Φλέβα της Αγάπης (Vena amoris).
Τα πρώτα δαχτυλίδια δέσμευσης ανάμεσα σε ζευγάρια ήταν κατασκευασμένα από δέρμα, κόκκαλο, ή ελεφαντόδοντο. Το μέταλλο άρχισε να χρησιμοποιείται κατά τα πρώτα Ρωμαϊκά χρόνια και τα δαχτυλίδια πια είχαν περισσότερο την έννοια της βέρας γάμου. Φαίνεται ότι ο αρραβώνας ως περίοδος αναμονής εγκαινιάστηκε το 1215 από τον Πάπα Ινοκέντιο ΙΙΙ, ο οποίος καθιέρωσε ένα χρονικό διάστημα ανάμεσα στην υπόσχεση του γάμου και τη γαμήλια τελετή. Το δαχτυλίδι συμβόλιζε τη συμφωνία μεταξύ του ζευγαριού και την αφοσίωση του ενός στον άλλο.
Το πρώτο δαχτυλίδι αρραβώνα στολισμένο με διαμάντι λέγεται ότι χρησιμοποιήθηκε από τον Αρχιδούκα Μαξιμιλιανό της Αυστρίας προς την αγαπημένη του, το 1477. Κατόπιν αυτού, η αριστοκρατία αποφάσισε να τον μιμηθεί και έτσι φαίνεται να έχουμε για πρώτη φορά στην ιστορία τα διαμαντένια δαχτυλίδια αρραβώνων. Στο εξής, το δαχτυλίδι θα γινόταν και σύμβολο κοινωνικής θέσης, καθώς μόνο οι πλούσιοι μπορούσαν να διαθέτουν διαμαντένια κοσμήματα.
Ωστόσο, το διαμαντένιο δαχτυλίδι αρραβώνων καθιερώθηκε πραγματικά στη Δύση μόλις το 1930.
Το πρώτο μονόπετρο δαχτυλίδι αρραβώνων κατασκευάστηκε από την εταιρεία Tiffany & Co. Ήταν ένα δαχτυλίδι που κρατούσε την πέτρα στο κέντρο του με έξι δόντια. Η μία πέτρα στο κέντρο συμβολίζει τη μοναδικότητα της γυναίκας που το φοράει και η πολύτιμη φύση ενός διαμαντένιου δαχτυλιδιού εκφράζει την πολυτιμότητα της σχέσης και της δέσμευσης του ζευγαριού.
Από τότε ο σχεδιασμός του μονόπετρου δαχτυλιδιού έχει αναχθεί σε τέχνη και τα σχέδια ποικίλλουν από πολύ λιτά μέχρι υπερβολικά, περίπλοκα και φαντασμαγορικά. Παρά το ότι τα πιο περίτεχνα σχέδια χρησιμοποιούν επιπλέον πέτρες της κεντρικής, εξακολουθούν να ονομάζονται «μονόπετρα» χάρη στο μεγάλο σε διαστάσεις κέντρο τους που δεσπόζει στο δαχτυλίδι. Σήμερα προτιμώνται κατά κύριο λόγο τα απλά σχέδια, όπου δίνεται έμφαση στο μέγεθος του διαμαντιού.
Από τον Ευάγγελο Σκάρα, Skaras Jewels
Παντρεύεστε; Μπείτε στο www.GamosPortal.gr
