Ακόμα και αν είχε δοθεί στους καλεσμένους μία λίστα με αριθμό λογαριασμού τραπέζης ή κάποιο μαγαζί με οικιακό εξοπλισμό, πάντα κάποιοι προτιμούν να προσφέρουν δώρο της επιλογής τους και ασφαλώς το ζευγάρι οφείλει να ανταποκριθεί με ευγένεια και ευγνωμοσύνη στην οποιαδήποτε προσφορά, άλλωστε οι καιροί είναι δύσκολοι και οφείλουμε να σεβόμαστε τον οβολό του καθενός που διατίθεται υποστηρικτικά, ακόμα κι αν αυτός ξοδεύτηκε για να αγοραστεί ένα διακοσμητικό παγόνι. Με φυσικά φτερά. Και πούπουλα. Και φως στον πισινό του. Επειδή είναι Λαμπατέρ. Παγόνι Λαμπατέρ. Φυσικό μέγεθος.
Δεν πτοούμαστε από αυτό το δώρο. Συμβαίνουν αυτά, θα έχουμε να λέμε την ιστορία στα εγγόνια μας, μπροστά από ένα τζάκι, θα είναι ίσως το ίδιο τζάκι στο οποίο βρήκε φωλίτσα το παγόνι μας ένα κρύο βράδυ του Αυγούστου, πριν κάνει ένα ΠΑΦ και λαμπαδιάσει, τα όμορφα παγόνια όμορφα καίγονται, συνεχίζουμε εμείς να ανοίγουμε δώρα.
Επόμενο δώρο. Ένα βάζο. Δεν είναι κακό, είναι απλά ένα βάζο, οκ, δεν χρειάζεται να ξανανάψετε τζάκι. Διαβάζετε το καρτελάκι “Ελεάννα και Γρηγόρη, να ζήσετε! Καλούς απογόνους. Οικ. Ευστράτιου Καραπιπέρη” Αμηχανία. Δεν σας λένε Ελεάννα και Γρηγόρη. Ούτε είχατε καλέσει Οικ. Ευστράτιου Καραπιπέρη στο γάμο σας. Συγκεκριμένα, δεν ξέρετε κανέναν Ευστράτιο Καραπιπέρη. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, αυτό το δώρο πρέπει να έχει αλλάξει καμιά 10ριά χέρια, ίσως έχει πάει και σε περισσότερους γάμους απ’ ότι εσείς. Το ξανασυσκευάζετε, ΣΚΙΖΕΤΕ το καρτελάκι και το επαναπροωθείτε, αυτό το βάζο είναι μέρος μιας αρχαίας κέλτικης κατάρας, που λέει πως όποιος το λάβει πρέπει μέσα σε 2 χρόνια να το έχει στείλει σε άλλους νιόπαντρους αλλιώς θα πάθει μεγάλη συμφορά, θα του μείνει το βάζο αμανάτι – δεν είναι να παίζουμε μ ‘αυτά τα πράγματα – τσεκάρουμε ποιος παντρεύεται στο άμεσο μέλλον και χαρίζουμε το βάζο ελέγχοντας αν είναι πρώτος γάμος του ζευγαριού, μην τυχόν ένας από τους δύο είχε ξαναπαντρευτεί στο παρελθόν και είχε ήδη περάσει μία φορά από τα χέρια του το συγκεκριμένο βάζο. Το νου μας μην το στείλουμε πάλι σε καμιά Ελεάννα ή σε κανέναν Γρηγόρη. Οι πιθανότητες είναι πως οι μισές Ελεάννες και οι μισοί Γρηγόρηδες στη χώρα είναι σε θέση να το αναγνωρίσουν, αν όχι μην λυπούνται ΘΑ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΟΥΝ απλά δεν έχουν παντρευτεί ακόμα.
Προχωράτε στο επόμενο. Η συσκευασία είναι από επώνυμο πανάκριβο κατάστημα οικιακών ειδών. Το περιεχόμενο είναι μία σαλατιέρα. Πλαστική. Με μία λαβίδα για σαλάτα. Πλαστική. Σε σελοφάν. Με προστατευτικές φούσκες. Γυρνάτε τη σαλατιέρα ανάποδα “made in china” και ταγκ γνωστό παιχνιδομάγαζο. Πετάτε τη σαλατιέρα - Κρατάτε το σελοφάν με τις φούσκες και τσακώνεστε ποιος θα τις πρωτοσπάσει. Το πιο αντιστρές δώρο έβερ.
Νεξτ.
Μπολάκια για δημητριακά πρωινού. Με την επωνυμία της εταιρίας που τα προωθούσε. Ως δώρο αν έπαιρνες 3 συσκευασίες από το σούπερ μάρκετ. Το ξέρετε επειδή είχατε αγοράσει και εσείς τις συγκεκριμένες 3 συσκευασίες. Σκέφτεστε πως αν σας αγαπούσαν πραγματικά, θα σας είχαν δώσει και τα δημητριακά μαζί, ίσως κι ένα μπουκάλι γάλα. Μισές δουλειές.
Το επόμενο δώρο που ανοίγετε έχει μέσα ένα γκαζάκι. Δεν ανήκετε σε αναρχοαυτόνομες ομάδες και απορείτε λίγο αλλά το καρτελάκι είναι επεξηγηματικό. “για να φτιάχνετε τους πιο ωραίους ελληνικούς καφέδες” απογοητεύεστε λίγο που είναι για καφέ τελικά. Για λίγα δευτερόλεπτα είχατε νιώσει επαναστάτες.
Κηροπήγια σε σχήμα κέρατος. Κοιτιέστε. Ξέρουν κάτι που δεν ξέρετε;
Μία τεφροδόχος.
ΟΚ μπορεί να μην ήταν τεφροδόχος. Όμως έμοιαζε. Κι αν ήταν; Και ακόμα χειρότερα, αν δεν ήταν πρώτο χέρι; Αν ήταν κι αυτό άλλο ένα δώρο που πέρναγε από χέρι σε χέρι; Κι αν είχε τη γιαγιά κανενός ακόμα, μέσα;
Ανατριχιάζετε.
Ένας καλός οικογενειακός φίλος που αυτοαποκαλείται καλλιτέχνης, σας προσφέρει με μεγαλοπρέπεια έναν πίνακα του. Τον ευχαριστείτε ταπεινά. Γίνονται τα αποκαλυπτήρια του πίνακα. Είναι μία πατούσα. Φυσικό μέγεθος. Ελαιογραφία σε καμβά. Ρεαλισμός στο μάξιμουμ, λίγο ακόμα και θα μύριζε. Κοιτάτε το πόδι του καλλιτέχνη, διακρίνεται λίγη μπογιά ακόμα μέσα από την κάλτσα.
(τζάκι)
Πήλινος κόκορας. Που ανοίγει και βγαίνει το κεφάλι του.
Ναι.
Η διαδικασία του γάμου είναι μια ιδιαίτερα στρεσογόνος περίοδος στη ζωή ενός ζευγαριού. Πολύ άγχος και αγωνία. Δικαιούστε να χαλαρώσετε μετά το γάμο. Καλέστε φίλους σπίτι, παραγγείλετε πίτσες και ανοίξτε τα δώρα. Θα γελάσετε πολύ. Προσοχή όμως ποιους θα καλέσετε. Όχι την Ελεάννα και τον Γρηγόρη. Ούτε τον καλλιτέχνη. Μυρίζουν τα πόδια του.
(υποσημείωση : Δεν είναι ΟΛΑ τα δώρα γάμου άκυρα. Πολλά όμως είναι. Να είστε ευγνώμονες γι’ αυτά. Η ανάμνηση ενός καλού γέλιου είναι αξία ανεκτίμητη)
Χορηγός άρθρου: Panos Rekouniotis Wedding Photography - Φωτογραφία γάμου
